| Η βιομηχανία τροφίμων και ποτών αντιπροσωπεύει το 56% της παγκόσμιας κατανάλωσης γλυκού νερού για βιομηχανική χρήση. Στον τομέα του κρέατος, για παράδειγμα, τα σφαγεία χοίρων μπορούν να καταναλώνουν 250 έως 550 λίτρα ανά κεφάλι ζώου που σφάζεται, με τον καθαρισμό των σφαγίων και του εξοπλισμού και την απολύμανση των εγκαταστάσεων να είναι οι πιο υδροβόρες δραστηριότητες. Στην περίπτωση των σφαγείων βοοειδών η χρήση είναι ακόμη μεγαλύτερη: μεταξύ 500 και 1.000 λίτρων ανά ζώο. Καθώς η παγκόσμια ζήτηση νερού αυξάνεται σταδιακά παράλληλα με τα συχνότερα και πιο παρατεταμένα επεισόδια ξηρασίας, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να στραφούμε προς νέα μοντέλα κυκλικής οικονομίας και να μειώσουμε το υδάτινο αποτύπωμα. Στο πλαίσιο αυτό, ο αγροδιατροφικός τομέας πρέπει να εφαρμόσει νέες μορφές ανάκτησης και επαναχρησιμοποίησης του νερού, όπως αυτή που σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε από το Τεχνολογικό Κέντρο BETA του Πανεπιστημίου Vic – Κεντρικό Πανεπιστήμιο της Καταλονίας (UVic-UCC) στην πιλοτική μονάδα της εταιρείας κρέατος MAFRICA, στο Sant Joan de Vilatorrada (Bages). Το τεχνολογικό σύστημα του εν λόγω εργοστασίου επιτρέπει την ανάκτηση και αξιοποίηση των αποβλήτων, στερεών και υγρών, που παράγονται από την ίδια εταιρεία, με στόχο την πορεία προς τη στρατηγική των «μηδενικών αποβλήτων» στη βιομηχανία κρέατος. Από οκτώ διαφορετικές τεχνολογίες που έχουν εφαρμοστεί, μπορούν να παραχθούν επτά τελικά προϊόντα: επαναχρησιμοποιήσιμο νερό, βιομεθάνιο, βιομάζα για λέβητες, απόβλητα και οργανικές τροποποιήσεις πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά, βιοδιεγερτικά και επαναχρησιμοποιήσιμο CO2. Μια δεύτερη ζωή για τα απόβλητα Μία από τις πιο σημαντικές πτυχές της εγκατάστασης αυτής είναι, ακριβώς, ότι επικεντρώνεται στην επαναχρησιμοποίηση των επεξεργασμένων λυμάτων, τα οποία, αφού περάσουν από διάφορες διεργασίες επεξεργασίας, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για νέες χρήσεις εντός των ίδιων των εγκαταστάσεων. Όσον αφορά τα στερεά απόβλητα, ιδίως την οργανική ζωική ύλη που δεν προορίζεται για κατανάλωση, όπως τα σπλάχνα, τα εντερικά περιεχόμενα, τα λίπη και η ιλύς από τη βιομηχανική μονάδα επεξεργασίας λυμάτων, οι τεχνολογίες που επιλέχθηκαν επιτρέπουν τη λήψη βιοενέργειας με τη μορφή βιοαερίου ή βιομάζας κατάλληλης για χρήση σε συμβατικό λέβητα, γεγονός που ανοίγει την πόρτα σε νέες στρατηγικές για τη βελτίωση της βιωσιμότητας στη βιομηχανία κρέατος. Η Laia Llenas εξήγησε τους στόχους της πιλοτικής μονάδας στο πλαίσιο του έργου Accelwater και τόνισε ότι «βιοδιυλιστήρια όπως αυτό δείχνουν ότι η τεχνολογία δεν αποτελεί προς το παρόν πρόβλημα- έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να παράγουμε προϊόντα προστιθέμενης αξίας και τώρα αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εξασφαλίσουμε την οικονομική βιωσιμότητά τους και να εξαλείψουμε τα νομοθετικά εμπόδια». Υπό αυτή την έννοια, έδωσε μεγάλη έμφαση στην ανάγκη συμμετοχής της διοίκησης και των ιδιωτικών επιχειρήσεων: «Θέλουμε να βοηθήσουμε τον αγροδιατροφικό τομέα να γίνει πιο ανταγωνιστικός και βιώσιμος, να έχει καλύτερα επιχειρηματικά μοντέλα, και γι’ αυτό χρειαζόμαστε τη συνεργασία όλων των φορέων, ώστε τα οφέλη να περάσουν στην κοινωνία». Από την πλευρά της, η Eva Espasa όρισε το Τεχνολογικό Κέντρο BETA ως «μία από τις μηχανές της έρευνας στο UVic-UCC» και δήλωσε ότι η πιλοτική μονάδα στη Mafrica «αποτελεί πολύ καλό παράδειγμα για το πώς είναι και πώς θέλουμε να είναι το ερευνητικό μοντέλο του πανεπιστημίου μας». Το προσδιόρισε με τέσσερα σημεία: έρευνα «με διεθνές όραμα και κλίση, η οποία δημιουργεί δεσμούς με ιδρύματα και ανθρώπους σε όλο τον κόσμο- καινοτόμος, αναζητώντας νέες προοπτικές, νέες απόψεις και προσεγγίσεις και δεσμευόμενη να αποτελεί σημείο αναφοράς στον τομέα της- εφαρμοσμένη και συνειδητή, εργαζόμενη για την παροχή λύσεων σε πραγματικά προβλήματα και παγκόσμιες προκλήσεις» και, τέλος, «η οποία τα κάνει όλα αυτά εστιάζοντας σε ζητήματα και θέματα με πραγματικό ενδιαφέρον για την περιοχή στην οποία ανήκουμε και τους ανθρώπους που ζουν εκεί, με τους οποίους επιδιώκει τη σύμπραξη». Ο Gerard Masferrer εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη συμμετοχή της Mafrica στο έργο Accelwater και δήλωσε ότι πρόκειται για «ένα σαφές παράδειγμα συνεργασίας μεταξύ επιχειρήσεων και πανεπιστημίων» και για το πώς αυτές οι συνέργειες «βοηθούν στην επίλυση πραγματικών προβλημάτων και στη μετάβαση προς πιο κυκλικά μοντέλα». Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Isaac Peraire δήλωσε ότι «χρειαζόμαστε περισσότερα έργα όπως αυτό, τα οποία μας βοηθούν να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τη διαχείριση των αποβλήτων, πηγαίνοντας στην πηγή και όχι στο τελικό στάδιο». Δήλωσε επίσης ότι το έργο φέρει σαφώς το σήμα κατατεθέν του BETA TC, «το οποίο χαρακτηρίζεται από έρευνα με πραγματική εφαρμογή, η οποία επιτρέπει απτά αποτελέσματα». AccelWater, ένα ευρωπαϊκό έργο |







